Δεν είναι όλα εύκολα,
δεν είναι ευτυχισμένα.
Είναι η ζωή μας δύσκολη,
έχει πολλές παγίδες.
Τους τελευταίους χρόνους επικρατεί,
μεγάλη σκληροκαρδία.
Οι γύρω - γύρω δεν μ' "ακούν"
έχουν δικά τους βάσανα,
δε νοιάζονται για μένα.
Κοιτάω και συλλογίζομαι,
μετρώ και υπολογίζω,
αναζητώ έναν σύμμαχο,
στήριγμα ν' ακουμπήσω.
Πρέπει να βρω τα "δώρα" του,
να νοιώσει πως συμφέρει,
ν' ασχοληθεί με μένανε,
γιατί θα έχει "κέρδη".
Θα πρέπει να είναι ισχυρός
και πλούτη να έχει τόσα,
να μου δανείζει άνετα,
σχεδόν να μου χαρίζει.
Μα, αν είναι τόσο δυνατός,
εμένα θα κοιτάξει;
Με όσους έχουν πιο πολλά,
θα πάει να "συμμαχήσει".
Έξω απ' το σπίτι μου θα βγω,
λίγο να περπατήσω,
μ' αέρα "φρέσκο" να σκεφτώ,
το πρόβλημα να λύσω.
Μέσα στον λογισμό μου έρχεται
της μάνας μου η φωνή,
"αν είμαστε με τον Θεό,
κανένας δεν μπορεί,
σε εμάς κακό να κάνει".
Και που είναι μάνα ο Θεός;
Και πώς μας προστατεύει;
"το, Κύριε Ελέησον, να λες,
και τούτο αρκεί και φτάνει".
"πρωί και βράδυ προσευχή,
κι ευχές στην Παναγία,
στο σπίτι σου θα φέρουνε,
Ουράνια Προστασία.
Ευχαριστώ τη μάνα μου,
για την ανατροφή μου.
Μου έμαθε την προσευχή,
κι έχω σύμμαχο Δυνατό,
Τον Κύριο μου και Θεό μου.
Ιωάννης Γ Μιχαηλίδης
28 Αυγούστου 2017
© MichaelidesPost.Com®
