Είναι στιγμές, που κάτι γεννιέται ξαφνικά, σαν σκέψη στην Αρχή και σιγά - σιγά να δυναμώνει. Θέλει να βγει από το μυαλό, να μοιραστεί, χωρίς η δημόσια έκθεση του, να μας τρομάζει για τις συνέπειες της κριτικής αλήθειας, όπου μάλλον και ίσως την έχει ανάγκη.
Χαιρετώ κάθε προσπάθεια που ανοίγει,
έστω ένα "παράθυρο" προς στον Θεό.
Συμβαίνει σε έναν τοπίο πολύ σκληρό,
όπου όλοι αμφισβητούν το κάθε τι
και έχουν οι περισσότεροι συνήθεια,
να διεκδικούν, δίχως στην κοινωνία να προσφέρουν.
Κι όμως τα Θαυμάσια του Θεού είναι πολλά,
αρκεί να "θέλεις" και τα βλέπεις.
Παράδειγμα; Του καθενός μας η αναπνοή,
που χωρίς νοιάζεται κανείς,
το τι και πώς, αυτή με οξυγόνο μας "χορταίνει".
Θεέ μου, φώτιζε μας σε παρακαλώ,
μας έχεις χαρίσει βούληση ελεύθερη
και αθάνατη προοπτική
κι εμείς κοιτούμε χαμηλά, στα γήινα και στα φθαρτά,
να χάνουμε απερίσκεπτα, κάθε ευκαιρία,
για την Αιώνια Βασιλεία.
Σήμερα Κύριε, Ιησού Χριστέ,
επιστρέφω στον Οίκο του Πατρός.
Ενδυνάμωσε την Πίστη μου,
τόνωσε την Αγάπη μου, δίδαξε τα βήματα μου.
Θέλω να είμαι πιο σωστός, να είμαι αληθινός.
Θέλω να Ζω Μαζί Σου.
🌊🍂🐬