Και τώρα, η συνέχεια, αποκλειστικά για όσους κατοικούν κι αγαπούν τα τιμημένα χώματα της Ελληνικής Γης.
Νομίζω ήρθε ο καιρός, απ' τους καλούς Χριστιανούς, να γίνουν πιο πολλοί οι Χριστιανοί.
Αυτοί που έχουν τον Χριστό, σαν Αρχηγό και σιωπηλά βαδίζουν στο δρόμο του αγώνα.
Κουστούμια ατελείωτα, πολλά, κομμενα και ραμμένα στον Χριστό, όπως βολεύει στον καθένα.
Μα ο Χριστός είναι εδώ, για όλους μας, για σένα και για μένα.
Μια προσευχή είναι αρκετή.
Στην εκκλησία ένα κερί και μια ευχή, χαρά θα φέρει. Μια θεραπεία από ασθένεια, μιαν ανακούφιση απ' ένα πρόβλημα ή από τη βία κάποια ψυχή να προστατεύσει.
Μια προσευχή για την πατρίδα, την Ελλάδα και τους Έλληνες, να βρούμε τον δρόμο, για συνεννόηση και για συνεργασία.
Μία Νέα κι αληθινή Ελπίδα.
Πολιτική και πολιτικοί στην άκρη. Εμείς κι εσείς, αυτοί κι άλλοι, ένας λαός, μία ομάδα.
Σε Ελληνική Σημαία και στου Θεού μας την Αλήθεια ορκισμένοι. Στα σπίτια μας, σκληρή οικονομία, αλληλέγγυοι όλοι για έναν κι ένας για όλους. Στην εκκλησία κάθε Κυριακή, Αγάπης κήρυγμα να ακούμε και να επιχειρούμε, για μιαν Ελλάδα ευημερούσα.
Ελεύθερο κάθε 'Πιστεύω', ελεύθερη κι ανεξάρτητη Παιδεία, δικαιοσύνη με Ισονομία, τιμή στον Άνθρωπο και κάθε Νόμιμη εργασία με αξιοπρεπείς τις αμοιβές, τόσο σε μισθούς, όσο και σε συντάξεις.
Αυτά τα λίγα είχα να σου γράψω, Φίλη και Φίλε, της σελίδας μου αναγνώστη.
Προτίμησα να είμαι στα λόγια μου, Ελληνας φτωχός, παρά βουβός κι άρα προδότης.
Ιωάννης ό Φίλος.
Μάρτιος 2016
