Ποιος είναι τάχα πιο κοντά, απ’ όλης της γης τους ξένους.

Είναι απίστευτο πόσο 'ξένος'...
μπορεί να γίνει ένας δικός σου άνθρωπος...
...και πόσο δικός σου μπορεί να γίνει ένας 'ξένος'...

Έλα κοντά μου άνθρωπε και μη κοντό-διστάζεις,

έχω κρυφά δωρήματα νιώσε με, να τ' απολαύσεις.

Απόθεσε τη ζυγαριά, των συναισθημάτων

άφησε ελεύθερο, το σώμα σου και το μυαλό,

κι έλα να σ' αγκαλιάσω.

Όσο τα θέλω μου μετράς, με τα δικά σου θέλω,

είναι ένα βάρος δυνατό και θα με κάνει ξένο.

Η Αγάπη που μοιράζεται, θεριεύει και ανάβει,

ας είναι με σένα που αγαπώ, πολύ καρπό να φέρνει.

.....

Σαν έχασα το μπούσουλα κι έχασα ότι έχω

και γύρω μου όλοι έφυγαν, στα δύσκολα και πήγαν,

με άφησαν μονάχο μου χωρίς καμιά ελπίδα,

να βολοδέρνω στον καημό, μέσα στη μοναξιά μου.

Τότε ήταν που αναστέναξα, βαθιά απ' την καρδιά μου

κι όσο έκανε ο στεναγμός να φτάσει ως τα αυτιά μου,

κάτι θερμό μ' αγκάλιασε κι ο χώρος γύρο γέμισε,

με χρώμα, φως και ήχο, παράξενο μου φάνηκε

και κοίταξα ένα γύρω.

…..

Πέφτει η ματιά μου ξαφνικά ψηλά σε μια εικόνα,

εκεί ξεκίνησε θαρρώ, ο ήχος, το φως, το χρώμα,
και να που δικός μου έγινε ο Ιησούς Χριστός στον τοίχο,
η εικόνα που μου χάρισε, ένας παλιός μου φίλος.
Κι όταν οι φίλοι φύγανε κι έμεινα έρημος, μόνος,
Αυτός μου παραστάθηκε, με γέμισε Φιλία,
μου έδωσε ξανά χαρά και δύναμη ν' αρχίσω,
ο πιο δικός μου δηλαδή, απ' όλους τους δικούς μου.
…..
Νέα ζωή με τον Χριστό, αγάπη δίνω και παίρνω.

Ιωάννης Γ. Μιχαηλίδης
Σεπτέμβριος 2017