Πως είναι τάχατες να ζεις και να 'χεις τόσους φίλους,
κι όταν σιωπήσεις για καλό -κάποιοι φυλλορροούν,
κι όταν μιλάς κι εκφράζεσαι -κάποιοι παρεξηγούν.
Μα οι φίλοι είναι εικονικοί, κανείς δεν σε γνωρίζει,
αυτοί για αυτούς, είναι οι άρχοντες, κι εσύ απολειφάδι.
Είσαι κατηγορούμενος, για όσους μόνο δικάζουν.
Είσαι ένα λάθος στη γραφή, στους λόγους και τις πράξεις.
Είσαι το θύμα της στιγμής, λίγο να ξεθυμάνουν.
Στερέωμα μου ο Ουρανός και Χάδι μου κι Ελπίδα.
Δε σε προδίδει ο Θεός, οι Άγιοι και η Παναγία.
Μπορεί να είναι η προσευχή, τραγούδι στο μυαλό μας;
Για τον Θεό κι ο στεναγμός, "σαΐτα" λογίζεται, ως προσευχή,
κι αυτός ως πολυέλεος, για όλους εμάς φροντίζει.
<ΙόΦ> 2017
